Al in 1846 meende Kierkegaard met "Afsluitend onwetenschappelijk naschrift" zijn schrijverswerkzaamheid te hebben voltooid. Verschillende omstandigheden, zoals de gebeurtenissen in Europa in revolutiejaar 1848, ontwikkelingen in de Deense kerk en ervaringen in zijn persoonlijke leven, brachten hem toch weer naar de schrijftafel. Wat hij nu op papier zette, beoogde samen te vatten en toe te passen wat hij eerder in grotere omvang had uiteengezet. Gelukkig is het resultaat geen herhaling van zetten. Als schrijver die recht wil doen aan het volle leven overweegt hij in elk geschrift opnieuw wat gezegd moet worden, wat hij als auteur kan zeggen en wat de lezer zou kunnen ontvangen. Zo blijft elke bladzijde spannend, hoewel het bouwen aan concepten en ideeën in deze teksten op de achtergrond staat.
Deze bundel toespraken bevat onder andere "Twee kleine ethisch-religieuze verhandelingen" over de thema’s offer en gezag, drie poëtische "Godsdienstige toespraken over de lelie op het veld en de vogel onder de hemel" en "Tot zelfonderzoek en Oordeel zelf!", hartstochtelijke pleidooien voor een radicaal christendom.
