Weinig wetenschappelijke disciplines zijn zo onderhevig aan intellectuele modes als de cultuurtheorie. Structuralisme, pragmatisme, marxisme, cyberfeminisme, postmodernisme, de begrippen komen en gaan. Je zou bijna denken dat wie zich in cultuur wil verdiepen, vooral op de hoogte moet zijn van de hipste theorie. Maar theoretische reflectie is iets anders dan opwinding, en culturele modes begrijpen is niet hetzelfde als erdoor worden meegesleept.
In dit boek wordt cultuur opgevat als een spel van zin creëren en ontkennen, van grenzen trekken en overschrijden, van verwachtingen scheppen en negeren, een ononderbroken dynamiek waarin doorheen de orde de wanorde gloort en omgekeerd – cultuur als een dans van hipsters en tricksters.
